♠ گوشه ای از بیداری ها ♠

 

کودکی
وقتی بزرگ میشوی ، دیگر خجالت میکشی به گربه ها سلامکنی و برای پرنده هایی که آوازهای نقره ای میخوانند ، دست تکان بدهی
...
خجالت میکشی دلت شوربزند برای جوجه قمریهایی که مادرشان برنگشته
 
فکرمیکنی آبرویت میرود اگر یک روز مردم ــ همانهایی که خیلی بزرگ شده اند ــ دلشوره های قلبترا ببینند و بتو بخندند
 
وقتی بزرگ میشوی ، دیگر نمیترسی که نکند فردا صبح خورشید نیاید ، حتی دلت نمیخواهد پشت کوهها سرک بکشی و خانه خورشید را از نزدیک ببینی
 
دیگر دعا نمیکنی برایآسمانکه دلش گرفته ، حتی آرزو نمیکنی کاش قدت میرسید و اشکهای آسمان را پاک میکردی !
 
وقتی بزرگ میشوی ، قدت کوتاه میشود ،آسمان بالا میرود و تودیگر دستت به ابرها نمیرسد، و برایت مهم نیست که توی کوچه پس کوچه های پشت ابرها ستاره ها چه بازی میکنند
 
آنها آنقدر دورند که حتی لبخندشان را هم نمی بینی ، وماه ـ همبازی قدیم توـ آنقدر کمرنگ میشود که اگر تمامشبراهم دنبالش بگردی ، پیدایش نمیکنی !
 
وقتی بزرگ میشوی ، دور قلبت سیم خاردار میکشی وتمام پروانه ها را بیرون میکنی وهمراه بزرگترهای دیگر در مراسم تدفین درختها شرکت میکنی
 وفاتحه تمام آوازها وپرنده ها را می خوانی !
 
ویک روز یادت می افتد که سالهاست تو چشمانت را گم کرده ای ودستانت را در کوچه های کودکیجا گذاشته ای !
 
آنروز دیگر خیلی دیر شده است ....
فردای آنروز تو را به خاک میدهند
و میگویند :
خیلی بزرگ شده بود.

 
 

نوشته شده در سه شنبه 17 دی 1389برچسب:,ساعت 1:16 توسط مرتضی| |

 

 

تنهایی دل

 
 
                                 دل من بغض تو نشکن دیگه بارون نمیاد
                                ازتوکوچه های قلبم خون به ناودون نمیاد
                                این همه گریه نکن ، اشکت نگاهی  نداره
                                غافله ،اون که دلش به رحمی آسون نمیاد
                                 دل تو بستی به چشماش ، عجبه !
                                 چشما شو بست و گذشت ، گفت نمیاد
                                  لحن تو یه حس خوب و نابی داشت ،
                                 خوبیه حس عجیبت به  بیابون نمیاد
                                 مردم و کوچه بازار دل و اذیت میکنن
                                 دل من،دلش شکست،گفت دیگه بیرون نمیاد
                                 از تموم یا د غربت تو به خاطرم میای
                                خاطرت انقد عزیز بود که گلایم  نمیاد
                                تنهایی  روحم و  با ابرآ قسمت میکنم ،
                                ابرا آتیش میگیرن ، برف زمستون نمیاد !
                                شمع تنهایی  این عمر منم  تموم شد  و...
                                شمعدونا مردن و گفتن که دیگه اون نمیاد
                               پونه ها ، پروانه ها ، پرنده ها همه میگن :
                               ایوون و ول کن وبرگرد ، دیگه مهمون نمیاد
                               شبنم  و ترنم باغچه  دارن  داد  میزنن
                               ناجی زخم ها ی داغون نمیاد
                              یاد خورشید که  میافتم  چهره تم  یادم  میاد
                             ولی حیف،انعکاس نور چشمات که فراوون نمیاد
                             گل یاسی که (سپهر) باگریه آبیاری میکرد یادت میاد؟
                             بعد رفتن تو مرد ، گل به گلستون نمیاد ...
 
مرتضی غلامی (سپهر)
10/89

 نظر  ؟

نوشته شده در سه شنبه 17 دی 1389برچسب:,ساعت 1:10 توسط مرتضی| |

Power By: LoxBlog.Com